Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
«Να μην σκέφτονται οι εχθροί μας ότι υπάρχει δυνατότητα
"Οι αναμνήσεις μας είναι η δύναμή μας.
Ας μην αφήσουμε ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη
οι ηρωικοί σταθμοί της Ιστορίας μας
κι όταν η νύχτα επιχειρεί να ξανάρθει
εμείς ας βάλουμε φωτιά στις μεγάλες επετείους,
όπως θα ανάβαμε πυρσούς"
Βίκτωρ Ουγκό, από γράμμα στον Λουί Μπλανκ (1877)
Σαν σήμερα ο λαός της Συρίας αποχαιρέτισε τον Χάφεζ Αλ Άσαντ, το "Λιοντάρι της Δαμασκού", ηγέτη του
κόμματος Μπάαθ, δηλαδή της Σοσιαλιστικής Αραβικής Αναγέννησης, του
οποίου η ιδεολογία χαρακτηρίζεται από μια σύνθεση μεταξύ Μαρξισμού,
αραβικού σοσιαλισμού, πατριωτισμού κι αντιιμπεριαλισμού.
Το αραβικό κίνημα που αναπτύχθηκε, νίκησε κι εδραιώθηκε στο πρόταγμα της παγκόσμιας ανυπότακτης αριστεράς: "Πατρίδα ή Θάνατος... Η Συρία ανήκει στους Σύρους"!
Ο Χάφεζ Αλ Άσαντ, έδωσε ζωή σε μια σκληρή κι αδιαπραγμάτευτη σοσιαλιστική πολιτική -ότι κι αν γράφουν οι σε διατεταγμένη υπηρεσία "αναλυτές" και ΜΜΕ- εθνικοποιώντας σχεδόν το σύνολο της... οικονομίας: μεταξύ 1970 και 2000 το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 17 χρόνια, κατέρρευσε η τεράστια παιδική θνησιμότητα (από το 132 σε 18 /1000), εξαφανίστηκε παντελώς ο αναλφαβητισμός, μια τεράστια ανάπτυξη στο γεωργικό τομέα, τη βιομηχανία και τις υποδομές, αλλά φυσικά με τη μεγάλη βοήθεια της ΕΣΣΔ σε τομείς όπως Σχολεία, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, Δρόμοι, Φράγματα και λίμνες κ.α.π.).
Η ενίσχυση του Συριακού στρατού με τεχνογνωσία κι υλικό από τη Σοβιετική Ένωση κατέστησε τη Συρία στην περιοχή μια ισχυρή δύναμη που προσφέρει πάντα τη βοήθεια της διεθνιστικής αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και το Λίβανο, μόλις ζητηθεί.
Μέχρι σήμερα οι δυτικοί θεωρούν τη Συρία ως μια συνέχιση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Ο Χάφεζ Αλ Άσαντ, έδωσε ζωή σε μια σκληρή κι αδιαπραγμάτευτη σοσιαλιστική πολιτική -ότι κι αν γράφουν οι σε διατεταγμένη υπηρεσία "αναλυτές" και ΜΜΕ- εθνικοποιώντας σχεδόν το σύνολο της... οικονομίας: μεταξύ 1970 και 2000 το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε κατά 17 χρόνια, κατέρρευσε η τεράστια παιδική θνησιμότητα (από το 132 σε 18 /1000), εξαφανίστηκε παντελώς ο αναλφαβητισμός, μια τεράστια ανάπτυξη στο γεωργικό τομέα, τη βιομηχανία και τις υποδομές, αλλά φυσικά με τη μεγάλη βοήθεια της ΕΣΣΔ σε τομείς όπως Σχολεία, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, Δρόμοι, Φράγματα και λίμνες κ.α.π.).
Η ενίσχυση του Συριακού στρατού με τεχνογνωσία κι υλικό από τη Σοβιετική Ένωση κατέστησε τη Συρία στην περιοχή μια ισχυρή δύναμη που προσφέρει πάντα τη βοήθεια της διεθνιστικής αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και το Λίβανο, μόλις ζητηθεί.
Μέχρι σήμερα οι δυτικοί θεωρούν τη Συρία ως μια συνέχιση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
[Βλέπε, 28 Οκτώβρη 2016: Η δύση αγνόησε πως ο λαός της Συρίας διέπεται από "Εθνο"-Μπολσεβικισμό... κι ήρθε η ήττα!]
«Απ' την αρχή ως το τέλος, ήμουν αγρότης, γιος αγροτών κι ελπίζω να με καταλαβαίνει κάθε πολίτης της Συρία που ζει στο εξωτερικό.
Το να κάθομαι στα σπαρτά του σταριού και να πίνω το νερό όταν αναβλύζει από την πηγή, κατά τη γνώμη μου αξίζει πολύ περισσότερο από όλα τα πολυτελή μέγαρα του κόσμου.
Στο παρελθόν δεν έζησα σε βίλες και δεν θα ζήσω ποτέ.
Θα κατοικήσω σε βίλα, μόνον όταν αυτό ζητηθεί από τον λαό και κυρίως από τους εργάτες και τους αγρότες.
Δεν φοβάμαι το μέλλον, γιατί το μέλλον είναι δικό μας, γιατί το μέλλον ανήκει στο λαό κι ο λαός στο Θεό.Κι ο Θεός είναι η λογική κι η λογική είναι του λαού.»
Το να κάθομαι στα σπαρτά του σταριού και να πίνω το νερό όταν αναβλύζει από την πηγή, κατά τη γνώμη μου αξίζει πολύ περισσότερο από όλα τα πολυτελή μέγαρα του κόσμου.
Στο παρελθόν δεν έζησα σε βίλες και δεν θα ζήσω ποτέ.
Θα κατοικήσω σε βίλα, μόνον όταν αυτό ζητηθεί από τον λαό και κυρίως από τους εργάτες και τους αγρότες.
Δεν φοβάμαι το μέλλον, γιατί το μέλλον είναι δικό μας, γιατί το μέλλον ανήκει στο λαό κι ο λαός στο Θεό.Κι ο Θεός είναι η λογική κι η λογική είναι του λαού.»
Στρατηγός Hafez Al Assad (1930 – 10 Ιούνη 2000)
19 χρόνια μετά η επίσημη Ελλάδα, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις
των τραπεζιτών πρόδωσαν και μαχαίρωσαν πισώπλατα το λαό της Συρίας των
Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ντρόπιασαν τη μνήμη του αιώνιου ηγέτη
και μεγάλου φίλου της Ελλάδας και του ελληνικού λαού [Βλέπε σε: Η δουλική εξωτερική πολιτική εμπεριέχει ένα σαφές μήνυμα για νέες χαμένες πατρίδες!]
Ο Ανδρέας ήξερε να τιμάει και να
ευχαριστεί τους φίλους της πατρίδας μας (Ο Άσαντ στην Αθήνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, που δεν ξεχνούσε...)
Η σημερινή επέτειος μνήμης του Hafez Al Assad, ειδικά με τις προκλήσεις της Νατοϊκής συμμάχου μας Τουρκίας, ανήκει μόνον στον ελληνικό λαό που δεν ξεχνάει τη διεθνιστική αλληλεγγύη αυτών των κινημάτων ήταν δεδομένη κι έμπρακτη, όπως στην κρίση ενός άλλου Μάρτη, το 1987 "Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας"!
«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν»
Ευριπίδης, 480 - 406 π.Χ.
(Τυχερός αυτός που διδάχτηκε ιστορία)
Υπάρχουν κι αυτοί που δεν ξεχνούν και θυμίζουν: Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανένας!
Σήμερα ο λαός της Συρίας κέρδισε τη μεγαλύτερη μάχη στην
παγκόσμια ιστορία, για τη διατήρηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και
Κυριαρχίας. Η Συρία μετατράπηκε σε τάφο για τους ιμπεριαλιστές και τους
λακέδες τους και θα απελευθερώσει ακόμη και την τελευταία σπιθαμή
Συριακής γης υπό κατοχή! [Βλέπε σε: Πρόεδρος Bashar Al Assad: «Είναι Εθνική αξίωση... Θα απελευθερωθεί κι η τελευταία ίντσα της Συρίας...»].
να κερδίσουν από την πολιτική εκείνο που δεν κατάφεραν
να αποκτήσουν με την τρομοκρατία.
Μαζί τους ούτε συμφωνίες, ούτε πρεσβείες.
ΤΙΠΟΤΑ»
Μπασάρ Αλ Άσαντ, Πρόεδρος της Συρίας
Δαμασκός, 20 Αυγούστου 2017
[Βλέπε σε: Νίκο Κοτζιά... περίμενες τέτοια ταπείνωση;]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου