Ο Γιάννης Μπανιάς δεν θα έμενε σιωπηλά ένοχος...

Aπό το "PRESS-GR"

Σημείωση Νίκου Κλειτσίκα
http://nikosklitsikas.gr/

Συμβαίνουν μόνον σε "αιμοσταγή δικτατορικά καθεστώτα"...

Χαλέπι (Βέροια), 23 Μάη 2017... το χαμόγελο του στρατιώτη, γεμάτο ηρεμία και ελπίδα... πίσω του, σε ελεύθερο περίπατο, δύο γυναίκες με ένα παιδάκι...

Η μία φοράει μαντίλι, η άλλη όχι.

Αυτά συμβαίνουν μόνον στη Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μόνον στη Συρία του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ"...

Η φωτογραφία του καλόκαρδου και χαμογελαστού στρατιώτη στο μαρτυρικό Χαλέπι (σήμερα Το Χαλέπι έχει δυο πράσινα μάτια, όπως τα δύο αστέρια της Συριακής σημαίας!) φέρνει στο νου μία από τις επισκέψεις στη Συρία του "χασάπη Άσαντ", εκείνη της αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης μαζί μας και μια ιταλική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Γερουσιαστή Fernando Rossi, και μεταξύ άλλων με τον αείμνηστο σύντροφο Γιάννη Μπανιά, τον... Τάσο Κουράκη, τη Σοφία Σακοράφα, τον Μιχάλη Τιμοσίδη κι άλλους...
Παραμερίζοντας  τις σημερινές πολιτικές και την ανήθικη στάση της "πολιτισμένης" δύσης και της Ελλάδας των "αριστερών" και δεξιών μνημονίων υποταγής απέναντί στη Συρία ["Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας"!], εκείνο που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη κι ανασύρεται με τη σημερινή φωτογραφία από την καθημερινότητα στο Χαλέπι, είναι μια βραδιά που πήγαμε να δειπνήσουμε (η ελληνική αντιπροσωπεία) σε ένα μικρό λαϊκό εστιατόριο πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και μάλιστα εντελώς μόνοι μας, χωρίς καν συνοδό των επίσημων αρχών. Σε διπλανό τραπέζι, δύο ζευγάρια, εκ των οποίων η μια κοπελιά φορούσε μαντίλι κι η άλλη στυλ πανκ με βαμμένα τα μαλλιά της όλα τα χρώματα της ίριδας και σκουλαρίκια παντού...  Ο Μπανιάς είπε: "Έχω πάει παντού στον κόσμο. Από τη Σοβιετική Ένωση ως κάθε μεριά που μπορείς να φανταστείς... Έχεις δίκιο, Νίκο, αυτό που βλέπουμε δίπλα μας είναι το μεγαλείο του Συριακού λαού... Αυτούς δεν θα μπορέσει να τους υποτάξει κανένας!". Ήταν λίγο πριν φθάσει κι εκεί η "αραβική άνοιξη made in USA"...

Σήμερα πολλοί φίλοι από αυτούς που ήταν στην πρώτη γραμμή της ακτιβίστικης και πολιτικής δράσης αλληλεγγύης κατέχουν υψηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις. Για παράδειγμα, ο Μάκης Μπαλαούρας, που βρεθήκαμε ανθρώπινη ασπίδα μέσα στη βομβαριζόμενη μαρτυρική Γάζα, είναι Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων (η Σοφία Σακοράφα έφυγε νωρίς και μπορεί να διατηρεί καθαρό το μέτωπο, το βλέμμα και τη συνείδησή της). Μπροστά στη μεγαλειώδη πράξη αντίστασης των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων σιωπούν. Όπως σιωπούν ένοχα κι οι "διανοούμενοι" της πατρίδας μας που τρέφονται από τα "ευρωπαϊκά προγράμματα".
Κάποιος, στη "νέα εποχή" ή στο αφήγημα της "μεταρρυθμιστικής αριστεράς" περί "Realpolitik" θα μπορούσε να δείξει τη λεγόμενη "κατανόηση" απέναντι στην προδοσία του Συριακού λαού, για να μην στεναχωρήθεί ή εκνευριστεί το Διευθυντήριο και η κυρία Μέρκελ, μιας και σώζουν τη χώρα μας με τα συνεχή κι επαναλαμβανόμενα μνημόνια βοήθειας και "σωτηρίας". Άλλωστε έχουν περάσει οι εποχές που η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου αδιαφορούσε παντελώς για το Διευθυντήριο κι επιπροσθέτως έστελνε τα πλοία της ΕΛΛΑΔΑΣ να διασώσουν από τη σφαγή τους Φενταγίν και την ηγέτη τους Γιάσερ Αραφάτ, αποκλεισμένους από τους σιωνιστές στη Βηρυτό.

Ο Παλαιστίνιος γέροντας κρατάει στα χέρια του τα συμβόλαια του σπιτιού του και της γης του, που έκλεψαν οι σιωνιστές το 1948... τα χαρτιά που πρόλαβε και πήρε μαζί του το '48 έχουν κηλίδες αίματος και πρόσφυγας μέχρι σήμερα μας λέει: "Έχω δικαίωμα στην επιστροφή, στο σπίτι και τη γη των προγόνων μου... κι αν δεν προλάβω να γυρίσω, τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, τα δισέγγονα μου... μια μέρα, όταν λευτερωθεί η Παλαιστίνη, θα μεταφέρουν τη σωρό μου να ταφεί στη γη μου..."

 

Για ένα και μοναδικό πράγμα θα πρέπει να είμαστε σίγουροι σήμερα. Αν ο Γιάννης Μπανιάς δεν είχε φύγει πρόωρα, δεν θα έμενε σιωπηλά ένοχος μπροστά στην 37η μέρα απεργίας πείνας των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων στις σιωνιστικές φυλακές ενός "κράτους" απαρτχάιντ... Δεν θα φοβόταν μήπως χάσει κυβερνητικό θώκο, αν θα στεναχωρούσε τους Ευρωπαίους εταίρους, τους "δανειστές", την πιθανή αποτυχία του "αριστερού" μνημονίου και θα ύψωνε φωνή αλληλεγγύης!
Όπως δεν θα έμενε σιωπηλά ένοχος απέναντι στη χυδαία επίθεση και το φονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας!
Κρίμα... θλίψη για όσους έκαναν καριέρα στην "πλάτη", την αίγλη, την πολιτική φυσιογνωμία του Γιάννη Μπανιά, κέρδισαν δημοσιότητα κι εκλογικά οφέλη από την αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή αντίσταση και σήμερα σιωπούν...
Άραγε μπορούν να έχουν ήσυχο ύπνο ή να κοιτούν στα μάτια τα παιδιά τους;

«Έντιμος είναι αυτός που αλλάζει τη σκέψη του

για να συντονιστεί με την αλήθεια. 

Ανέντιμος είναι αυτός που παραποίησε την αλήθεια 

 για να συντονιστεί με τη σκέψη του»

Αραβική παροιμία